I o quèks smangnes, adon qu'éj rindoais visite à unne boinne jonne conmarade, vlò qu'ale mé dminde chi j'accepteroais dé vnir foaire ech Père Noë ech verdi sèse déchimbe lò dò qu'ale ouve.
Ej buse quèks minutes, et pour i foaire plaisi, j'i dis qu'éj su d'accord.
Em copine ouve din un chinte qu'atcheuille éds éfants qu'ont mie ed pérints ; ches éfants ont bin des pérints, mais is les voé'te pu, pour granmint ed raisons.
Et don, verdi ed l'eute smangne, j'o allé m'dédjiser in Père Noë, avuc unne crosse invie ed foaire plaisi à chatchun ed ches galibiés.
Ch'o fin bin étè. I o minme un galibié qui m'o foait un tiot cadieu. qu'il avoait fabritché li-minme.
Mi, j'o étè granmint surprins ed vir des garchons qu'ont inter uit à douse ins avir invie ed calins avuc ch'Père Noë. Qu'o mie rfusé.
Pèrmi ches garchons, i n'o qu'ont dit in riant un molet eq j'étoais mie ch'vrai Père Noë.
- "Qui don qu'éj sroais chi ej su mie ch'Père Noë ?
- "Sin Nicolas ?"
- "Sin Nicolas ! Nan ! Ej su ch'Père Noë."
- "Nan ! T'es ch'Père Fouétérd."
J'o ri.
Pi, alintour ed vint-et-unne eures, ches éfants ont pèrti avuc leus édutchateus. Et lò, un garchon qu'éj vo lonmer Louis pour mie dire qu'in vrai, chin vrai tiot nom ch'est Tiot Louis, o vnu m'vir pour avir un darain calin dech Père Noë. J'o étè granmint émotionné
Et ej su granmint ureus d'avir allé lò-bas.
D'avinche, boin Noë à tertous.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire